Sımayıl biç

İki kez açtım gözlerimi hayata
Ölümsüzlüğü tattım sanki
Ölüp dirildikçe ruhum karardı
Tanıdığım tenler yabancıydı
 Dokundukça kayboldum
Tanımadığım tenler kabustu
Çaresizçe çırpınışlarım
Gözlerimdeki ışık kadar sönüktü
Heyecanım kadar ölüydüm
Mutluluğum kadar anlamsızdım
Uykularım kadar plansızdım
Ölmeye bile mecalim yoktu
Tanıdığım sandığım dudaklar
Anlamsız gelmişti birkaç saatte
Bir anda yokolmuştu herşey
Sevdiğimiz tonlar sarmalarken bizi
Sana ulaşamamayı tatmıştım
Daha huylarını ezberlememişken
Herşey anlamsızdı herşey boştu
Hareket dahi edemiyordum
Kaybettiğim anılarımı buluyordum
İkimizin kefeni olacak şarkılarda
Hissetmiştim seni sanki
Yanlış tende, doğru zamandaydık
Atlamıştım detayları, olayları
Geçmişimi, insanları
Neyi aradığımı bilmiyordum
Eskisi gibiydi sanki herşey
Bilmediğim karanlık bir yoldu
İçimdeki anlamsız güvene sarıldım
Arkama dönüp baktım ilk defa
Sanki seni arıyormuş gibi
Ayaklarım gerideydi son notada
Aylarca tek ten, tek bir arayış sürdü
Şekillendirmeye çalıştım istemsiz
Nereye gittiğini bilmiyordum
Öptüm, okşadım, seviştim
Yabancıydı herşey, her bakış
Dinlediğim ilk şarkıydı sanki
Hissetmiş gibiydin beni
Bedeninden önce zihnini soydum
Dudaklarından önce seni yazdım
Kıvrımlarını değil bakışlarını özledim
Sanki bakmıştık birbirimize
Sanki öpüşmüştük önceden
Senin kadar anlamlı geldi herşey
Sorduğum sorular cevabıyla geldi
Aşkını da getirdin beraberinde
Seni tanımaya şansım yetmezdi
Şansını paylaştın ve de kalbini