Hep sana, hala sana

Sonunda çözdüm kafamı, kendimi. İçimde seninle büyüyen çocuk konuştu seninle beraber. Yine gittin fakat kırgın değilim bu sefer sana. Bu sefer huzur bıraktın arkanda. Bugün uzun zamandır içime çekmediğim yaz gibi koktuğunu farkettim, o çocuğun bebeklik kokusunu aldım. Hiç koklayamadığım tenini rüzgarlara kattığını farkettiğimde bir kez daha aşık oldum sana. Heyecanlanmadım beni hatırladığında, yüzümde aptal bi gülümseme vardı sadece. Hani bi labirenttesindir, çıkışa çok yakınsındır fakat aranda tek bi duvar vardır ve düşündükçe o çocuğun ilk aşk heyecanı dolar damarlarına. Unutmamamı istedin benden, bana aşkını tekrardan belirtmen kadar güzeldi. Koca bi sene boyunca sensiz aldığım her nefesin, attığım her adımın, senin için kendimi her siper edişimde içime dolan arpa tanesinden küçük umudun boşa olmadığını biliyodum. Sana defalarca aşık olmamın sebebi de bu, tek bir kelimen yeniden doğmuşum gibi hissettiriyo. Seninle beraber olsak elde edeceğim güçle dünyaları ayağına serebilecek güce erişebilecekken, en ufak kelimenle dünyamı bana verişin seni bekleyeceğim soğuk günlerin güneşi oluyo. Yüzümdeki gülümsemeyi unutan insanlara gülümseme sebebimin sen olduğunu anlattıkça gururlanıyorum. İçimde sensiz büyüttüğüm çocuğa seni anlatıyorum adeta. Ve o çocuk seni tanımadan kokunu arıyo kabuslarında, tenini arıyo zor zamanlarında. Eskiden zorlardı beni, güç veriyosan neden beraber hayata meydan okumuyormuşuz. Sinirlenirdim o zamanlar fakat şimdi anlıyorum sebebini. Bize zarar verebilme düşüncenden bahsettiğimde, artık gülümsemesi huzurla dolduruyor içimi. Artık anlıyorum insanların neden mutluluktan ağladıklarını. İçinde büyüttükleri bi tarafı eksik çocuklarının gülümsemelerine anlam veremedikleri için. Bugün huzurla uyuyacağız ikimiz de. Gelmesen bile içimizdeki gülümsemeye bir kibrit çaktığın için. Seni arayacak ellerimiz fakat soğuk kalmayacak artık. Seni arayacak gözlerimiz fakat boş kaldıkça dolmayacak, yüreğin gibi parlayacak. Kalplerimiz boş kalmayacak, hep seni bekleyecek.