Üzerimizden bir sene geçti, hatta
daha fazlası. Beni benimle bıraktığından beri aynı kalmasını istediğim çoğu
şeyi silmek zorunda kaldım. Başlarda yanlış başladım sanırım çünkü ilk olarak
hayallerimizi silmeye kalkıştım, onca emeğinle ortaya çıkardığın bir eserin
gözlerinin önünde bir anda yerle bir edildiğini, öldürüldüğünü düşün. Yıkıldım,
kanadım, başlarda altından kalkamadım. Tek yaşıyordum o zamanlarda, anlatacak
da pek bir kimsem yoktu. Anlatmaya çalıştım, beceremedim. Kimsenin beni
anlamadığını düşünmüştüm, etrafımda da kendimden başka kimseyi koymadım. Senden
bana kalan eşyan bile yoktu, bir şarkı bırakmıştın arkanda. Kafamın düşmemesi
için uğraştığım kadar kendimi düzeltmeye uğraşmıyordum. Düzeltilecek bir
durumum olduğunu anlamam birkaç ayımı almıştı, o zamana kadar bomboştum. Ne bir
hayalim kalmıştı, ne de bir amacım vardı. Kendimden kaybedeceğim bir şey
kalmayana kadar tükettim kendimi, ta ki kaybettiklerimin değerini anlayana
kadar. Kendimden kaybettiklerimi birer birer kazanmaya çalışıyordum, her
kazandığımı ertesi bir uğraşta kaybediyordum. Ucu bucağı olmayan bir uğraştı,
yoruyordu. Yoruldukça ter kan içinde uyanıyordum geceleri, git gide arttı o
gecelerin sayısı. Kışın en sert geçtiği zamanlara denk geldi o geceler,
oturduğum ev dışardan daha soğuktu. Herkes hayatında bir kere kendini öldürmeyi
düşünmüştür, ben çoktan öldüğümü düşünüyordum. Halıyı parkeyi kirletmeye gerek
yok diyerek ufaktan da güldürüyordum kendimi. Biraz da olsa canlanmak istedim,
o boş gülüşler bile sana ulaşma amacımla doluyordu. Gelirsin diye atmaya
çalıştım ölü toprağı üstümden, sen gelene kadar sığınacağım bir yer inşa ettim.
Uzun ve geniş binalar hep üzmüştür beni, tek kararla onlarca kat bomboş kalır.
Yalnızlık ve toz kokar, onlarca insan gelse de dolduramaz oradaki boşluğu. Sen
kokuyordu içimdeki o bina, her koridorda bir hayalimiz ölmüştü. İkimiz
doldurabiliyorduk orayı, sıcacık oluyordu tüm odalar. İkimiz birlikte dünyalara
sahip olabilirdik, iyi ki de olmamışız. O dünyalarda sensiz yaşamayı geçtim,
onları sensiz yıkmayı bile başaramazdım. İlk kez sensiz bir şeyler yaptım
kendim için, amacım da sendin. Çarpık oldu, çatısı damlatıyor, otobüse yarım
saat yürüme mesafesi var ama sensiz ısınmayı başardım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder